Dagboek van een kneus #2: na 1 maand
Ongelofelijk dat het alweer een maand geleden is! Ondanks alles lijkt de tijd dus toch nog steeds best hard te gaan. Niet hard genoeg naar mijn smaak maar ja de dagen glijden wel voorbij.
Sommige dingen zijn al een soort van routine geworden; Tom komt beneden, zet een bakkie koffie en dat drinken we dan samen op, terwijl ik op mijn telefoon de social media bijwerk en Tom op zijn ipad zijn spelletje speelt… 🙂 O en de katten verdringen zich om een knuffel te halen.
Dan gaat hij douchen en zet mijn waskom klaar en schone kleren. Wassen in bed… het werkt prima maar god, wat mis ik een lekker douche-je!! Die trap is echter nog een onoverkomelijk obstakel dus misschien in de komende maand. Fingers crossed.
Ik heb inmiddels andere pijnstillers want de pijn in mijn rechtervoet was niet meer uit te houden. Slapeloze nachten had ik toch al, maar met die pijn werd het er niet beter op. Oxycodon krijg ik. Volgens de apotheek het laatste vóór morfine. En het is behoorlijke rommel kan ik je vertellen, maar daar heb ik hier al over verteld. Maar goed, hopelijk hoef ik het niet al te lang te slikken. Op het moment is het nog zo dat zelfs ondanks die pillen de pijn niet helemaal weg is. Draagbaar maar nooit helemaal weg.
De dagen rijgen zich zo verder een beetje aan elkaar. Als ik in de rolstoel zit kan ik een beetje aanrommelen in de keuken en helpen (of in de weg zitten) waar mogelijk. Op de rolstoel hebben we een andere steun gezet zodat mijn been toch hoger ligt. Te laag en hop, de pijn (door zwelling) schiet er weer in.
Bloggen is godzijdank een leuk tijdverdrijf en het lukt ons zelfs om af en toe een nieuw receptje te creëren… Fotograferen vanuit de rolstoel gaat aardig en hè, we worden er natuurlijk steeds handiger in! Dat mag ook wel want volgende week hebben we maar liefst drie fotoshoots gepland. Met hulp hoor want alleen gaat er helemaal niks. En dan de week daarna nóg spannender, want dan hebben we een heuse kookboekshoot.
Wel lekker. Niet alleen financieel maar ook vooral om me weer een beetje nuttig te voelen! Ach en zo elke keer een stapje verder toch? De eerstvolgende afspraak bij de orthopedie is op 26 januari. Gips, foto’s en bespreking met mijn arts. Hopelijk dan meer nieuws!
Fijn voor je, dat je iig een beetje je ei kwijt kan in de fotografie. Sterkte en succes Simone! Groetjes, Annemarie
Hopelijk ben je snel van de pijn af. Ga je weer met de ambulance naar het ziekenhuis?
PS. Niet alle foto’s in dit artikel laden, alleen die van je been twee keer.
He Marianne! Ah dankjewel voor het melden. Ja ik had van de week een probleempje met de site en zie dat niet alle foto’s goed zijn doorgekomen. Is opgelost… En nee ik ga nu met de rolstoeltaxi naar het ziekenhuis. Dat is in ieder geval al een stuk handiger als de ambulance!
Ik hoop dat je in de komende tijd steeds minder pijn krijgt en dat je 26 januari een goed gesprek hebt met een beetje goed nieuws, dat verdien je ook gewoon! Liefs Sabine
Dankjewel Sabine! Ik hoop het ook.. 🙂