When life gives you lemons, make lemonade

Toen ik dit blog (dat was Everyday Healthy overigens) begon een aantal maanden geleden was het idee om updates te geven over mijn eeuwige struggle om gezond te worden, om goed te eten, gezonde recepten te delen en eventueel weetjes op het gebied van gezondheid. Ik wist toen natuurlijk nog niet dat ik niet zo heel veel later zelf volledig in de kreukels zou zitten.

Maar goed de subtitel is niet voor niks: when life gives you lemons, make juice… Dus tijd om die zin dan maar in praktijk te brengen. Ik heb een – vrij ernstig – ongeluk gehad in Noorwegen tijdens een hondeslede tocht waarbij ik in volle vaart recht op een boom knalde. Met gestrekte benen (ik zat in de hondenslee) Het resultaat is dat mijn rechterenkel en voet vrijwel volledig naar de knoppen is. ‘Verpulverd” zoals een arts het noemde. Gelukkig is mijn chirurg, dr. Kloen, een fijne man (al heeft hij op dit moment de chirurgie nog niet gedaan dus hoop dat ik dat straks ook nog zeg) en heb ik er vertrouwen in dat hij er alles aan zal doen om mijn enkel zo goed mogelijk te herstellen.

Het hele verhaal kun je hier lezen op Simone’s Kitchen maar ik wil hier bijhouden hoe het gaat, waar ik tegenaan loop in de gezondheidszorg en wat voor alledaagse dingen ineens niet meer zo vanzelfsprekend zijn.

Herstel van mijn enkel zal lang duren, al ga ik er natuurlijk alles aan doen om dat herstel te bespoedigen op elke manier die ik maar kan bedenken. Voeding, training, fysio… Ik heb nog geen idee hoe het er allemaal uit gaat zien.

De situatie is op dit moment dat van mijn rechtervoet de talus dwars door midden is. Daaromheen zijn allerlei dingen verschoven en afgebroken en kortom het is een bende in die enkel. Tijdens de ok gaat de arts de talus weer aan elkaar zetten en op zijn plek zetten. Het probleem is echter dat door de breuk de bloedtoevoer naar het bot is gestopt. Dat betekent op dit moment – vier dagen na het ongeluk – dat het bot is afgestorven. Na de operatie kunnen er een aantal scenario voordoen. Een is de meest gunstige en dat is dat het bot soort van ‘versteend’ dat betekent dat het op zijn plek blijft zitten en als enkel fungeert maar niet leeft. Scenario twee is dat blijkt dat het bot toch gaat brokkelen of ‘versmelten’ en dus de enkel volledig instabiel wordt. In dat geval moet er een soort reconstructie plaatsvinden. Hoe dat precies in zijn werk gaat weet ik niet exact. Volgens mij moest er dan een stuk uit mijn scheenbeen maar volgens Tom was het anders.. 😉 Ik weet dus niet precies wat ik heb gehoord, maar goed dat is überhaupt nog niet aan de orde.

Bij de CT scan bleek dat mijn linkervoet, die ook wel erg dik en blauw is, ook een breuk heeft. Het is grappig hoe je je grenzen verlegt want ik was in de veronderstelling dat het alleen gekneust was omdat het veel minder pijnlijk is als rechts. Dat klopt ook wel maar helemaal goed is het dus niet. Ook dat stuk wordt met een schroef vastgezet.

De revalidatie zal best een aantal maanden in beslag nemen. Maanden die ik eigenlijk niet heb want tenslotte moet er ook geld op de plank komen, dus dat worden nog een interessant aantal maanden waarin we hard naar een oplossing moeten zoeken. Wat kan nog wel, wat kan zeker niet en wat voor hulpmiddelen zijn er op de markt om een en ander te vergemakkelijken.

Wellicht nog interessant voor iemand anders ook. Dus vandaag – de dag voor de operatie – is het eigenlijk ground zero en vanaf hier moeten we hopelijk weer op gaan bouwen. Ik probeer er positief naar te kijken maar dat valt lang niet altijd mee kan ik je zeggen… De pijn is erg (en de regels voor pijnstillers in Nederland zijn heel streng dus je moet het maar doen met wat er is voorgeschreven, ook al werkt dat niet afdoende) en af en toe ben ik somber.

Maar ach ik moet toch wat te doen hebben dus een soort dagboek hier bijhouden leek me een nuttige tijdsbesteding… More to come!

Delen is fijn!