enkel8

Ik realiseerde het me vorige week ineens: binnenkort is het alweer twee jaar geleden sinds het ongeluk. Gek dat het gezegde ’time flies when you’re having fun’ dus eigenlijk ook blijkt te kloppen als het niet zo erg fun is. En ‘life goes on’, is ook wel een goede.. Haha.. Even alle spreekwoorden op een rijtje zetten die van toepassing zijn, dan zijn we nog wel even bezig.

Medisch wonder

Afijn, de meeste mensen denken dat alles inmiddels weer helemaal picobello in orde is. En voor de buitenwereld is dat denk ik ook zo. Ik doe in ieder geval mijn uiterste best om niemand te laten merken dat er iets niet in orde is.  Zo zit ik nu eenmaal in elkaar. En laten we wel wezen: als je me twee jaar geleden had verteld dat ik nu weer hier ben had ik je ook niet geloofd. Ik ben natuurlijk niet voor niks de trots van mijn orthopeed en een klein beetje een medisch wonder… 🙂

Dus ja het gaat goed. Ik loop weer normaal. Iemand die me niet kent ziet niet dat er iets niet lekker loopt in mijn enkel. Ik kan weer stedenreisjes doen, ik liep twee weken geleden nog door Berlijn en vlak daarvoor door Senegal en Curacao dus he, dat is niet verkeerd! Maar het is wel een enkel waar ik altijd rekening mee moet houden. Nu zijn er ergere dingen, maar het is soms best frustrerend.

Enkel2

In Berlijn hadden we (om maar een voorbeeld te noemen) de eerste dag iets te enthousiast een stadswandeling gemaakt. Met als gevolg dat ik dat flink moest bezuren en eigenlijk de volgende dag op mijn gat had moeten blijven zitten. Maar dat doe je ook niet he als je op korte reis door Berlijn bent. Dus doe ik dan weer te veel en moet dat altijd met pijn bekopen.

Maar jeetje, een jaar geleden liep ik nog echt slecht. Liep ik te trekkebenen als ik ook maar even te veel had gedaan en zag het er toch wel naar uit dat ik daar maar aan moest wennen. Maar in april of mei van dit jaar (weet ik even niet meer) besloten we weer eens een Whole30 te doen. Je weet wel, zo’n paleo-achtig dieet met vooral veel groente en andere gezonde dingen en geen van die ongezonde dingen.  En sommige mensen zullen het ongetwijfeld toeval noemen maar hoe dan ook het feit wil dat ik sinds die tijd veel beter loop, minder pijn en zwelling heb en in het algemeen weer als normaal functioneer.

Ik merk het nu ook. Als ik een tijdje minder goed gegeten heb loop ik minder goed, heb ik meer pijn en gaat het minder soepel. Weird but true. Of nou ja zo weird is het helemaal niet. Ik leer natuurlijk via mijn studie ook wat de invloed van voeding is maar ook fijn dat het in de praktijk ook blijkt te kloppen.

Dus gaat in principe hartstikke goed. Al kan het altijd beter. Maar je weet het niet he. Wellicht wordt het ergens nog ineens weer beter. Er zijn gekkere dingen voorgevallen in de afgelopen twee jaar. Ik ga in ieder geval mijn uiterste best doen om die enkel een beetje soepeltjes te houden in the time to come! Op naar de volgende mijlpaal.

Het hele gebeuren lezen? In deze rubriek vind je alle posts van die tijd terug…

PS. Ik kom ook net tot de ontdekking dat ik alle foto’s van die trip kwijt ben. Computer crash… Het moest zo wezen blijkbaar….

Delen is fijn!