Bijna vier maanden nu na het ongeluk dus weer eens tijd voor een kleine update. (wil je meer updates of info waar ik nu weer mee bezig ben op gezondheidsgebied check dan ook even Fruits & Veggies… 🙂 )

Ik ben aangekomen; best wel veel denk ik, alhoewel ik natuurlijk al vier maanden niet op een weegschaal heb gestaan maar een blik in de spiegel zegt wel genoeg. ‘Daar moet je je niet druk om maken’ krijg ik meer dan eens te horen, maar ja dat doe ik natuurlijk wel. Want ik ben er nog lang niet en als ik zo doorga dan weeg ik over een half jaar 150 kilo. Of zoiets.

canstockphoto33192931

Het punt is natuurlijk dat ik eet alsof ik normaal beweeg en – sterker nog – ik denk dat ik meer eet als normaal want uit frustratie en verveling kun je ook aardig uit je dak gaan. En tuurlijk snap ik ook wel dat dat niet slim is, enzovoort enzovoort, maar het is moeilijk om dat te doorbreken. Ga ik nu dan op een houtje bijten, een sapkuurtje doen? Want het “hobbelen” op krukken verbrand nou niet bepaald veel calorieën. En ondanks het feit dat ik inmiddels een hometrainer in de woonkamer heb staan en braaf elke dag een stukje fiets… helpt ook dat niet. O en zeg nou niet ‘Haal het dan niet in huis’ want het is mijn werk dus er komt hier op weekbasis vrachten met eten naar binnen. Probeer dan maar eens sterk te blijven…. (het vlees is zwak zoals dat dan zo mooi heet…)

Maar goed, dat terzijde. De enkel zelf gaat millimeter voor millimeter vooruit. Ik ga twee keer in de week naar de fysio, die mijn enkel een beetje los probeert te wrikken (nou ja met beleid dan he) en het littekenweefsel probeert los te krijgen van het bot. Want alles zit lekker vast. Ik kan me met krukken en rolstoel redelijk goed redden, al is het feit dat ik niet de deur uit kan nog steeds wel erg vervelend/frustrerend. Ja ik kan de deur wel uit om in de voortuin/achtertuin te gaan zitten maar een blokje om lopen met krukken duurt drie uur en is niet echt prettig nog dus het is beperkt tot de voortuin.

Maar ik kan wel omhoog de trap op en ik kan lekker douchen en iets van boven pakken als het nodig is. Dus dat is wel heel fijn. Het herstel gaat nog zeker een half jaar duren (aldus de fysio) en daar had ik ook wel rekening mee gehouden natuurlijk maar het is en blijft wel erg lang. En het is raar om mijn enkel te belasten, al wordt dat gaandeweg ook wel weer wat normaler. Ik kan er goed gewicht op zetten (met krukken dan he) en de pijn zit voornamelijk in mijn voorvoet, waar niks gebroken is maar alles heeft natuurlijk een megaklap gehad dus ja, daar zal ook wel wat kapot zijn. Ik ben wel nog steeds bang dat de boel spontaan uit elkaar valt, maar we zullen maar denken dat dat idee vast vanzelf wel een keer over gaat.

Op 19 april heb ik weer de volgende ziekenhuis controle dus allemaal weer heel hard duimen dat ook dan alles er nog goed uit ziet. Er wordt dan een ct scan gemaakt zodat ze hopelijk iets beter kunnen zien hoe het ermee is. Door al dat schroefwerk is dat soms lastig.

To be continued!

 

Delen is fijn!