Verona, Italy
De vooruitzichten voor het weekendje Lugano en omstreken was niet zo goed. Ik zou donderdag aankomen en vanaf vrijdag zou het gaan plensen en blijven plensen tot ik weer naar huis zou gaan… En inderdaad de vrijdag was druilerig maar wel droog. Hermin moest die dag nog werken dus ik was op mezelf aangewezen (maar daarover later meer) en ’s avonds was het tijd voor een plan de campagne voor het paasweekend.
Het leek erop dat het weer in Italië (letterlijk om de hoek) iets beter zou zijn dus de beslissing om op zaterdag naar Verona te gaan was snel gemaakt. En wat een goede beslissing was dat!
Niet alleen was het heerlijk weer in Verona, maar we vielen met ons neus in de (truffel) boter aangezien er een grote markt was met allerlei lekkers. En nog fijner; we ‘moesten’ bij elk kraampje iets proeven. Als het zo door zou gaan hadden we geen lunch meer nodig. Het was natuurlijk de zaterdag voor Pasen dus het was druk in de stad, maar dat mocht de pret niet drukken en het was niet zó druk dat we ons kont niet meer konden keren.
Het oude stadscentrum van Verona lijkt zo op het eerste gezicht groot, maar is eigenlijk vrij klein want je kunt prima al wandelend de hele stad verkennen. En natuurlijk tussendoor hier en daar een terrasje pakken om de inwendige mens te verzorgen. Tegen de tijd dat we de markt over waren begonnen de buikjes al aardig te knorren dus tijd om een leuk tentje te vinden voor de lunch.
Lunch!
We kozen voor een koude lunch dit keer in een kleine trattoria, waar ik de naam niet van heb kunnen ontdekken. In de buurt van Piazza Erbe maar ja, dat is een ruim begrip. Na de lunch was het tijd om de befaamde Romeo & Julliet op te zoeken, of althans de gekte die er rond het balkon van Julliet is ontstaan. De poort naar het balkonnetje toe is volgekladderd met liefdes uitingen in alle talen en alleen helemaal bovenaan is nog plek open. En sommige mensen gaan ver om daar hun naam en die van hun geliefde op de muur te zetten! (op schouders klimmen om maar wat te noemen)
Het kleine pleintje onder het balkon van Julliet is erg druk en staat vol met mensen die in de rij staan om het balkon van binnen te bewonderen of mensen die een slotje willen ophangen aan het rek en zo zichzelf te vereeuwigen. Sommigen zijn iets creatiever en schrijven hun naam op een stukje kauwgum. Ja je bedenkt het niet maar naast het hek met de slotjes is de muur, de boom en elk ander oppervlak volledig ondergeplakt met kauwgum.
In de winkelstraat is een nieuw concept geopend met de naam Eat’s en hoe leuk! Ik vond het qua opzet wel een beetje lijken op Marks en Spencer (de foodsectie dan he) maar er was een keur aan prachtige producten. Van kaas, tot vlees, tot patisserie en zo ongeveer alles ertussen.
Als je in Verona bent, zeker even een bezoekje brengen… Er was zoveel keus aan geweldige producten dat ik niet kon kiezen. Daar heb ik dan wel vaker last van; soort overdosis en dan een brainfreeze.. Nou ja, nog maar een keer terug komen dan he.. 😉
Ijs van Venchi
En we waren in Italie, de zon scheen, dus… je snapt hem al; er moest ijs worden gegeten. En ja, er zijn zoveel gelateria’s in Verona dat je niet echt lang hoeft te zoeken en wij kozen voor een ijsje van Venchi.
Errug lekker… Dat smaakte naar meer (en dat we dat niet hebben genegeerd kun je binnenkort horen.. 😉
Behalve winkels, lekker eten, lekker ijs, Casa di Giulietta heeft Verona natuurlijk nog veel meer bezienswaardigheden en als je het Colloseum in het klein wilt zien dan ben je hier aan het goede adres. Zoals je misschien kunt zien aan de foto was de rij lang en wij waren niet zo van het in de rij staan dus overgeslagen.
Piazza delle Erbe en de peinzende blik van Dante
Verona staat op de lijst van wereld erfgoederen en is dus zeer zeker de moeite van een bezoekje waard. Enne… kom met een lege maag, maar dat geld voor bijna overal in Italie!
Pingback: Reizen: waar ging ik heen in 2014? | Simone's Kitchen
Pingback: Rond Laggo Lugano | Simone's KitchenSimone's Kitchen
Nooit geweten dat Verona onder de lijst van wereld erfgoed viel, weer wat geleerd!
En leuke foodimpressies! Kijken ze daar niet vreemd op als je met je camera ‘hun’ eten fotografeert?