Takengon – of wie kijkt nou naar wie?

Als je me al een tijdje volgt dan weet je wellicht dat markten mijn absolute favoriete plekjes zijn. Waar dan ook ter wereld. Op de markt zijn mensen zichzelf. Ik bedoel dan natuurlijk niet een toeristische markt die alleen maar gevuld is met kraampjes met souvenirs. Dat mag de naam markt naar mijn mening niet dragen. Nee, een lokale markt. De markt waar de gemiddelde Sumatraan zijn of haar boodschappen doet. Dat is wat wij leuk vinden. De ervaring op de markt in Takengon was echter wel extra speciaal. Misschien nog niet eens zozeer om de markt zelf maar meer vanwege de reacties van de mensen.

Takengon ligt namelijk in de provincie Aceh. Het noordelijke puntje van Sumatra dus. Een provincie waar nog weinig toeristen komen en waar pas zo ongeveer na de tsunami van 2004 de rust is weergekeerd na jaren van onrust. Door de vele hulp van Westerse landen is er toch iets veranderd. Aceh is streng Islamitisch; de sharia wordt hier uitgevoerd, maar op zich merk je daar weinig van als toerist. Behalve dan die ellendige herrie van die moskeeen. En dan met name ’s morgens vroeg. Wordt je niet blij van! Maar ik heb begrepen van de mensen die er wonen, dat je het op gegeven moment niet meer hoort. Zal wel…wij werden elke ochtend om half vijf wakker gemaakt… Maar goed, dat even terzijde.

Een gedeelte van de groep was op fietstocht, anderen waren elders heen en wij (Tom, Kristel en moi) besloten om de markt eens te bezoeken. En wat een leuke ervaring was dat. Zodra we de markt opliepen ging er een soort buzz door de markt heen en binnen no time was iedereen op de hoogte dat wij er waren. ‘Hello mister!’ klonk het overal (voor het gemak waren Kristel en ik ook misters) en “where you from?’ Grappig ook dat je tegenwoordig niet meer ‘Cruyf?’ hoort als derde zin maar Robin van Persie… Ik zou bijna zeggen; eindelijk!! Maar goed, het was erg leuk dus we bleven langer op de markt rond hangen als gepland denk ik.

En op een markt is altijd van alles te zien; verse noodles werden er gemaakt, kippen geslacht en vissen schoongemaakt. Niet meteen dat je er trek van krijgt maar wel leuk om rond te lopen. Zodra we de markt af waren was er ook nog genoeg te zien maar ik vond toch wel de ultieme uitvinding de ‘fietsdraaimolen’. Een man op een soort bakfiets met voorop een paar draaimolen dingetjes. Meisje gaat op fiets zitten, moeder betaald paar rupees en de man fiets vervolgens waardoor het paardje gaat hobbelen…

Briljant! Het meisje hiervoor vond ons een beetje eng dus de volgende foto barstte ze bijna in tranen uit… 🙂 Dus toen zijn we maar weggelopen.. Maar inventief is het wel!

Delen is fijn!