Frankrijk
Île de Ré: eiland vol variatie
Oud, ouder, oudst
La Flotte is het oudste dorp op het eiland. Het ligt pal aan de zee en de wind kan je hier dan ook flink om de oren gieren. Voor de smalle straten en identiek aflopende daken is eeuwen geleden bewust gekozen: op deze manier wordt de wind zoveel mogelijk over de huizen heen geblazen.
In dit dorp vind je een markt in Middeleeuwse stijl waar allerlei lokale producten te koop zijn. In de straten Rue du Marché en Rue du Charles de Gaulle zitten veel leuke kleine culinaire winkeltjes. Sowieso mogen alleen zelfstandige ondernemers zich op het eiland mogen vestigen: ketens als H&M zul je hier niet vinden, alleen voor twee grote supermarkten is (helaas?) een uitzondering gemaakt.
Historisch belang
Op het zuidelijke deel van het eiland ligt ook de historische hoofdstad: Saint-Martin de Ré. De verdedigingsmuur met omliggende velden rondom deze stad zijn in opdracht van Louis XIV in de 17de eeuw ontworpen door militair architect Vauban en staan op de werelderfgoedlijst van Unesco, net als de citadel. Wat er zo bijzonder is aan deze muur? Allereerst omringt het de stad niet in een cirkelvorm, maar is het gebouwd in de vorm van een ster. Ingenieuzer is de manier waarop Vauban een optische illusie creëerde. Als je aan komt lopen over de velden rondom de stad lijkt de muur zeer laag en makkelijk in te nemen. Dichterbij genaderd wachtte de vijandelijke troepen een nare verrassing: niet alleen bleek het veld licht stijgend te zijn aangelegd en stonden ze voor een metersbrede geul, ook was het begin van de muur enkele meters onder hen. Daar stonden ze dan: in het open veld, voor een onneembare 18 meter hoge muur. Vauban’s naam als ingenieur van de optische horizontale verdedigingslinie was gevestigd.
Wie stout is…..
In de 19de en 20ste eeuw werd de oude citadel gebruikt als tijdelijke huisvesting voor criminelen die wachtten op hun nieuwe ’thuis’: tussen 1852 en 1938 zijn vanuit Saint Martin in totaal 17.000 criminelen verscheept naar werkkoloniën in Frans Guyana en Nieuw Caledonië. Vandaag de dag is de citadel nog altijd in gebruik als gevangenis; het oude gebouw huisvest bijna 500 zware criminelen en de gevangenis is de grootste werkgever van het eiland. Snel door naar een vrolijker onderwerp…
Colour Locale
Saint Martin leent zich bij uitstek voor een beetje doelloos ronddwalen door kleine straatjes. Geniet van de bloemenpracht, van de schattige huisjes. Het eerder genoemde kleurenpalet waaruit huiseigenaren moeten kiezen, is opgebouwd uit variaties van drie basiskleuren: blauw, groen en grijs. In een oogopslag kon men zien welk beroep de bewoner uitoefende: blauw werd gebruikt door zeelieden, groen door landbouwers en grijs door mensen die in de bouw werkten.
In Rue de la Vinatrie staat je een verrassing te wachten: het houtwerk van dit pand uit de 15de eeuw is rood! Mais pourquoi?? In vroeger tijden had men geen beschikking over koelkasten en moest voedsel geconserveerd worden. Op dit eiland was voldoende zout, maar men maakt ook vaak gebruik van wijn of azijn. Deze vloeistoffen konden hier gekocht worden, wijn is rood (wit? rose? nog nooit van gehoord) > ergo: rode luiken.
Hongerrrrr!
Maak je geen zorgen, ook hier vind je genoeg horeca om je honger te stillen en dorst te lessen. Een aanrader is Ô Parloir. Rondom het haventje struikel je over de restaurants. Een leuke zaak net buiten de drukte is Côté Jardin. Sympathieke gastvrouw, goed eten, een leuke kleine binnentuin. En zeer populair, dus reserveren is aangeraden!
Achter de haven kronkelen straatjes zich omhoog naar de kerk. Je vindt hier leuke kleine boetiekjes en veel winkeltjes waar lokale producten verkocht worden.
Bij ons is gezouten caramel momenteel helemaal ‘hot’, de Fransen komt het inmiddels de neus uit. 😉 Helemaal superhip is: speculoos! Mousse van speculoos, ijs van speculoos, taartjes van speculoos: ieder zichzelf respecterend restaurant serveert een dessert met speculoos…
Stop ook even bij een van de winkeltjes met producten van ezelinnenmelk. Misschien heb je buiten Saint Martin de ezels met dreadlocks gezien? Deze Poitou-ezels werden vroeger gebruikt bij de zoutwinning. Om hen te beschermen tegen het zout kregen ze shirt en broek aan. Vandaar dat je deze olijke wezens op veel souvenirs tegenkomt.
Het zoute goud
Wist je dat:
– Het cijfer dat aan oesters gegeven wordt, correspondeert met de grootte van de oester?
– Hoe lager het cijfer, hoe lekkerder de oester? Een oester moet je doorslikken, niet op kauwen!
– Oesters regelmatig van geslacht veranderen?
– Er diploïde en triploïde oesters gekweekt worden die zich niet reproduceren zodat in het ‘broedseizoen’ nog altijd eetbare oesters beschikbaar zijn?
En nu ga ik je een geheimpje verklappen: net buiten Saint Martin zit Les Copains Babord. Ga erheen. 🙂
Lekker bijkomen
Tussen de wijnranken van Sainte Marie de Ré is wellness hotel, restaurant en spa Atalante gelegen. Hier kun je diverse Thalassotherapieën volgen, maar een dagje van de spa genieten behoort ook tot de mogelijkheden. Het buitenzwembad met verwarmd zeewater en uitzicht op de zee is fabuleus! Ik kreeg een uitgebreide gezichtsbehandeling mét massage. Reiniging, peeling, massage, masker, nog een massage, crèmepje: ik kan er weer even tegen. Hotelgasten kunnen zich via een tunnel tussen het hotel en de spa verplaatsen, hoe luxe is dat! Je treedt trouwens in de voetstappen van het Spaanse nationale voetbalelftal, dat verbleef in Atalante tijdens de EK2016.
Bij het hotel en de spa hoort het in de Michelin-gids met 2 vorken beoordeelde, gelijknamige restaurant. Chef Arnaud Thiry zwaait de scepter over een keuken die voornamelijk regionale producten uit het seizoen gebruikt. Het restaurant is apart van het hotel te bereiken en wordt ook druk bezocht door locals.
Ik sluit af met een kijkje in de keuken van de chef en zeg au revoir La Rochelle en Île de Ré!
Lees ook Ile de Ré – droomeiland
