In geval van dierenmishandeling.. ?
Als het op dieren aankomt ben ik een echte softie… Ik hou van dieren. De meeste in ieder geval. En dan tel ik even niet de beestjes mee die klein en venijnig zijn (muggen, spinnen…) alhoewel ik daar ook soms door gefascineerd kan raken. Ik ben vreemd, ik weet het. En ja ik realiseer me terdege dat wij dieren ook in Nederlands soms heel slecht behandelen en soms misschien zelfs wel te goed.
Thuis proberen we altijd om vlees te eten van dieren die een goed leven hebben gehad en onze huisdieren worden hopeloos verwend.
En dan ga je naar Azie. En daar is de situatie natuurlijk totaal anders. Ik probeer daar altijd met een open geest naar te kijken. De kippen hebben wellicht een vreselijke laatste paar uur van hun leven. Soms worden ze vastgebonden met hun poten er al afgehakt. Want dat is praktischer. Of ze zitten met honderd tegelijk in een miniem kooitje. Niet ideaal bij lange na en ik vind dat vreselijk om te zien maar aan de andere kant hebben de kippen hier een fantastisch leven. Ze hebben alle vrijheid om rond te scharrelen over het erf, kuikentjes te krijgen en er wat van te maken. Dit is schril contrast met onze plofkippen.
Hetzelfde geld over het algemeen voor de koeien, geiten en schapen die we hebben gezien in indonesie. Een redelijk prima leven tot de tijd komt dat ze moeten worden gegeten.
Maar dan komen de katten en de honden. Ja ze eten hier ook hond. Ik weet niet hoe het zit met de katten maar het zou me niet direct verbazen. Dat is echter niet mijn probleem. Ik bedoel; het zou niet in me opkomen om een hond op te eten, maar als je zo bent opgevoed… Dan weet je niet beter en is het slechts een stuk vlees, denk ik.
Waar ik echt niet tegen kan en waar mijn hart van breekt is als ik kleine katjes op een veranda zie liggen in een dorpje met geinfecteerde oogjes en duidelijk te ziek om te spelen. Je weet dat het dood gaat maar er is niemand die naar het beestje omkijkt. Het interesseert ze niet. Of in ieder geval dat geld voor de meeste mensen. Katten en honden zijn er voor een reden. Meestal om te zorgen dat andere beesten geen kans krijgen (denk muizen en ratten, apen)
En deze twee kleine, kleine hondjes die je in de foto’s ziet zijn bij hun moeder weggehaald op een veel te jonge leeftijd. De bedoeling is dat ze opgroeien bij het guesthouse en daar de boel gaan bewaken. Maar ze ontberen hun moeders melk, dus ze zijn zwak geworden en duidelijk toe aan een beetje aandacht. De eigenaren van het guesthouse kan het niet veel schelen. Met een beetje mazzel krijgen de hondjes wat gebakken rijst die nog over is en voor de rest moeten ze het zelf maar uitzoeken. Elk beetje menselijke aandacht is dan ook welkom en na een dag lopen ze al kwispelend met die mini staartjes naar ons toe…
En als ik dan het dochtertje van het guesthouse naar de hoek zie lopen waar de hondjes liggen te slapen en ik zie dat ze moedwillig op een hondje gaat staan…. dan moet ik me inhouden om het kind niet een mep te verkopen. Dat kan natuurlijk niet dus toen we het hondje hoorde janken riepen we iets naar het meisje waarop haar vader – die waarschijnlijk de toeristen te vriend wilde houden – haar iets zei dat ze dat maar niet moest doen. Geen idee wat hij echt zei. Mijn indonesisch is niet al te best… 😉
En ja tuurlijk is de manier waarop ik me voel bij dit soort dingen veroorzaakt door de manier waarop ik ben opgevoed. En hoe wij in het Westen over het algemeen huisdieren behandelen maar toch…. Het maakt niet uit waar je de honden en katten voor gebruikt, je moet alsnog voor ze zorgen! En het zijn vooral de kleine en kwetsbare beestjes waar ik echt af en toe niet lekker van wordt als ik zie dat ze ziek zijn. Oudere katten en honden hebben het over het algemeen niet slecht. Ze hebben totale vrijheid en als ze een beetje slim zijn vinden ze voldoende voedsel. Tuurlijk zie je ook sommige oudere honden en katten die ziek zijn of gewond, maar over het algemeen is dat niet zo heel erg vaak voorkomend.
Ik hoop van harte dat de twee hondjes opgroeien tot grote sterke honden, maar ze hebben nog een lange weg te gaan… En ik ben bang dat ze het misschien niet gaan redden.
Wat verschrikkelijk zeg, dat wat dat meisje deed bij het guesthouse. Ik zag laatst iemand hier op straat die zijn hond een trap gaf, echt verschrikkelijk. 🙁
Verder snap ik je punt heel goed, maar ik vind het wel een moeilijk onderwerp als het op het slachten van dieren aankomt. Ik denk niet dat er een ‘humane’ manier is van slachten, niet in Nederland en niet in Azië. De industriekippen die in Nederland worden gehouden voor hun eieren of vlees zijn er niet veel beter aan toe. Wel worden we hier in het westen eindelijk eens wat meer bewust van wat we doen en is er veel vooruitgang. Dat is in landen als Indonesië waarschijnlijk helemaal niet aan de orde.
Ja dat ben ik wel met je eens. Ik denk alleen wel serieus dat de kippen enzo een beter leven hebben in Indonesie. De bio industrie kennen ze daar niet, althans niet in het gedeelte waar wij zijn geweest en dus hebben de beesten de volledige scharrel vrijheid. Het slachten is een ander verhaal. En ik kan me niet voorstellen dat dat heel snel een hot topic wordt in indonesie. Ik vind toch dat mensen die dieren schoppen, trappen of op wat voor manier dan ook mishandelen achter slot en grendel moeten. Woest kan ik daar om worden!