Vrouw op het strand

Soms word ik ineens midden in de nacht wakker. Dringt de realiteit van de situatie ineens zomaar zich aan me op. Ongevraagd ook, want ik was er niet echt bewust mee bezig. Meestal niet tenminste…

Helemaal alleen

Maar dan ineens realiseer ik me dat ik over een klein maandje alleen woon. Helemaal moederziel alleen. God dat klinkt ook wel dramatisch en zo voelt dat midden in die nacht ook. Gek he, hoe dingen ’s nachts ineens een hele andere lading krijgen.

Natuurlijk ben ik blij aan de ene kant. Deze gekke situatie waar we nu in zitten kan niet eeuwig duren en we moeten door. Soms twijfel ik; vraag ik me af waarom we ook alweer uit elkaar gaan, maar meestal is die twijfel er niet.

Vrouw op reis

Want ja we zijn goede vrienden, maar een relatie is nu eenmaal meer dan dat. Als het goed is. En dat was het al een tijdje niet meer.

En doorgaan als vrienden voelt goed en logisch.

Aan de ene kant ben ik enthousiast om straks weer mijn ‘eigen ding’ te kunnen doen. Ik wil het huis opknappen, schilderen, dingen veranderen en her en der wat nieuwe meubeltjes kopen. Het moet nu tenslotte “mijn” huis worden en niet meer “ons huis”. Ik kijk er naar uit. Vind het heerlijk dat er niemand meer is die zegt dat ie iets niet mooi vindt. Haha…

Maar aan de andere kant vind ik het ook wel eng. En nu het moment van afscheid dichterbij komt vraag ik me af hoe het straks is. Ga ik me eenzaam voelen? Verstop ik me in mijn werk en kom de deur niet meer uit? Die hele coronatoestand helpt eerlijk gezegd ook niet mee. Mijn reisplannen zijn allemaal de deur uit en dat is voor iedereen kut, maar als je er even helemaal uit wilde zijn is het dubbel kut.

Straks…

Ik merk ook dat ik dingen uitstel voor ‘als straks…’ Als straks Tom er niet meer is ga ik gezond eten. Als straks Tom er niet meer is ga ik sporten. Als straks… enzovoort. Eigenlijk best een beetje belachelijk als je erover nadenkt. Alsof ik moet gaan zitten wachten tot hij hier niet meer woont voor ik mijn leven weer op de rit ga zetten.

“Idioterie” zou mijn vader vroeger gezegd hebben en dat is het natuurlijk ook. Maar mijn hoofd zit best vol. Vol met onzekerheden over de toekomst. Vol met vragen die ik niet kan beantwoorden. En ja ook vol met enthousiasme voor het nieuwe hoofdstuk wat nog moet beginnen.

Starting over 22

Dus klamp ik me maar vast aan dat enthousiasme en ga vol voor de gekke, onzekere en hopelijk leuke, toekomst. Want het gaat goed komen. Daar ben ik van overtuigd!

Totdat ik weer zwetend midden in de nacht wakker wordt. 🙂

Delen is fijn!