Er is een uitspraak van Michelle Bridges waar ze behoorlijk bekend mee is geworden en dat is de uitspraak dat ‘motivatie zoiets is als een slecht vriendje; nooit aanwezig wanneer je hem nodig hebt’. Ik moest er wel hard om lachen, want het is nog waar ook… Als het aankomt op gezond leven en je levensstijl veranderen dan red je het niet met wilskracht alleen. Dan komt er meer om de hoek kijken en uiteindelijk komt het erop neer dat je het gewoon moet doen. Of je het nou leuk vind of niet, of je er nou zin in hebt, te laat naar bed bent gegaan of wat voor ander suf excuus we allemaal wel eens verzinnen.
Sporten is voor mij belangrijk. Ik vind het niet altijd leuk en heb er zeker niet altijd zin in, maar ik weet dat ik me er uiteindelijk veel beter door voel. Geestelijk en vooral ook lichamelijk. Het is gewoon zo. Dus moet ik het doen, ook op de dagen dat ik liever in mijn bed lig…


Vandaag was natuurlijk zo’n dag…. Ik was laat wakker ( zaterdag) en we zouden een vriendin over de vloer krijgen rond de lunchtijd.
Dus… Je raadt het al, ik vond het handiger om het maar even over te slaan… Dan zou ik de volgende dag wel gaan… Maar… zoals dat gaat met dat soort dingen; mijn voedingskeuze op die dag was ook niet echt om over naar huis te schrijven. Wijntje bij het diner, lekker broodje, snackje… alles erop en eraan… En de volgende dag; toen had ik ook geen zin om dan wel wat te doen en voor ik er erg in had… was het weekend voorbij en had ik slecht gegeten en het hele weekend op mijn gat gezeten. Nou ja, dat laatste is niet helemaal waar want we hebben zondag wel een fikse wandeling gemaakt van anderhalf uur, dus dat telt wel mee, maar toch… Het had beter gekund!

Het is ook gewoon waar; als je gaat zitten wachten tot je motivatie op komt draven dan kon je nog wel eens van een koude kermis thuis komen. Ik vergeet het weekend dus maar weer en ga met frisse moed verder met de nieuwe week. Motivatie of geen motivatie; ik ga er voor!

 

Delen is fijn!