Costa Rica : Rincon de la Vieja en ga jij nog wel eens terug?
Wij gaan eigenlijk nooit twee keer naar dezelfde bestemming. Ten eerste omdat er nog zoveel moois in de wereld te ontdekken valt en de tijd toch al te kort is en ten tweede omdat je dan het risico loopt dat een plek zo erg is veranderd dat het je hele beeld van een land kan veranderen. Onder dezelfde bestemming reken ik dan niet twee keer naar een land als (bijvoorbeeld) Griekenland of Amerika, waar je dan elke keer een andere regio/eiland ed pakt. Nee ik bedoel echt exact dezelfde bestemming.
In 2001 gingen wij voor het eerst naar Costa Rica. Het was spannend en enigszins primitief maar ook waanzinnig mooi en indrukwekkend. We deden die reis met vrienden. Exact tien jaar later vroegen diezelfde vrienden of we er zin in hadden om nog een keer terug te gaan naar Costa Rica en dan dezelfde reis te doen. Na enige aarzeling zeiden we toch ja.
Ten eerste omdat Costa Rica veel indruk had gemaakt, prachtige natuur en het was een leuke en afwisselende reis. En – voor mij dan ook wel een soort van dingetje – ik had in 2001 nog geen digitale camera en de foto’s van toen konden ook wel een upgrade gebruiken. Dus ik verheugde me erg op de nieuwe kennismaking met Costa Rica.
En nee het is nou heus niet zo dat het vreselijk is tegen gevallen maar tien jaar is een lange tijd voor een land. Tien jaar waarin het toerisme uit de kinderschoentjes kroop en ineens volledig volwassen was geworden. Sommige plaatsen zoals Monteverde, leken volledig te zijn veranderd in een pretpark. Compleet met hordes Amerikanen en peperdure toegangskaarten. Andere plekken waren – gelukkig – nog onveranderd en de natuur was nog net zo mooi als toen.
Rincon de la Vieja was wellicht nog wel de grootste tegenstelling tot die eerdere reis. Ik kan me nog levendig herinneren dat we daar toen aankwamen, onze klamboe moesten opzetten in de hutten voor de nacht en een eenvoudige maaltijd genoten in het enige restaurant dat er was. Dit in schril contrast met de luxe van ons onderkomen (met zwembad!) en het uitgebreide restaurant dat zelfs hamburgers serveerde. Paardrijden kon je er nog steeds, maar nu met een groep van veel. Hetzelfde gold voor de canopy tour, het tubing en de wandeltochten. Maar alles was zoveel groter en niet noodzakelijkerwijs beter.
Wij sloegen dit keer het tuben en de canopy over (we hadden al geraft en de canopy gedaan in Monteverde. Daarover later meer!) en gingen voor de wandeltocht. Waren we toen de enige wandelaars, dat was nu zeker niet het geval.
Maar goed, zo gaat dat nou eenmaal en we hebben alsnog met volle teugen genoten maar soms is het jammer dat vooruitgang dingen niet altijd beter maakt.
Rincon de la Vieja is een actieve vulkaan in de provincie Guanacaste, ongeveer 25 km van Liberia vandaan en de naam betekent zoveel als ‘Het hoekje van de oude vrouw” wat weer terug verwijst naar een legende waarbij de lover van een meisje in de krater werd gegooid door haar vader. Zij werd vervolgens kluizenaar op die berg en schijnt genezende krachten te hebben gehad.
De vulkaan was voorheen bereikbaar maar sinds de uitbarsting van september 2011 (dat was dus net nadat wij er waren) mag je niet meer naar de krater lopen. De natuur rondom Rincon de la Vieja is droog, maar indrukwekkend. Op diverse plaatsen in het park is de grond zo dun dat de lava erdoorheen borrelt en die zijn dan ook afgezet. De zwavelgeur ruik je door het hele park heen.
Ha Simone,
wij zijn er ook geweest, in 2007… en vonden het er ook heel mooi… soms idd veel Amerikanen dat was beetje jammer, maar wij hadden natuurlijk geen vergelijkingsmateriaal. We zijn één keer ook naar dezelfde bestemming geweest in Australië en dat viel toen ook beetje tegen.. je hebt dan toch een plaatje in je hoofd en dan blijkt de favoriete plekje ineens niet meer te bestaan, opgeslokt door industrie of zo… nee, liever naar een andere regio dan 🙂
Ah dat is ergens in het midden (tussen onze 2001 en 2011 in bedoel ik) en ja ik vond het ook nog steeds erg mooi hoor! Maar zoals je zegt; je hebt toch een plaatje in je hoofd en dat blijkt dan soms ineens heel anders te zijn. Ach en er is nog zooooveel te zien!
oh wauw.. lijkt me zo’n verschil om dan tien jaar later weer terug te komen! Ook een beetje jammer om dan te zien dat het zo (negatief) veranderd is. Gelukkig was de natuur wel nog steeds mooi. Ik zou ook niet zo snel teruggaan naar eenzelfde plek, behalve Lapland dan… daar maak ik een uitzondering voor 🙂
Ja, ik kan het ook niet echt aanraden al zijn er wel een paar bestemmingen waar ik toch heel graag nog eens terug wil gaan. En sommige dingen zullen vast ten goede veranderen denk ik dan maar. Maar inderdaad; teruggaan naar dezelfde plek is niet meteen een succes… 😉 En Lapland… Daar wil ik zoooo graag heen!